Aşkın Paradoksu: Sevdiğini Değiştirme Çabası

İlişkilerin en büyük açmazlarından biri, insanın karşısındaki kişiyi belirli özellikleriyle beğenip aşık olması, fakat zamanla o özellikleri törpülemeye ya da değiştirmeye çalışmasıdır.

Bu, aşkın içinde gizli bir paradokstur:

Birini olduğu gibi sevdiğimizi sanırız ama zamanla onu kendi idealimize uydurmaya başlarız.

İlk başta hayranlık duyduğumuz cesareti, enerjisi, özgürlüğü, sıra dışılığı ya da disiplini bir süre sonra sorun olarak görmeye başlarız.

Mesela, özgürlüğüne düşkün biri başta çekici gelirken zamanla “neden daha fazla vakit ayırmıyor” diye sorgulanır. Ya da işine tutkuyla bağlı biri başta hayranlık uyandırırken, zamanla “neden benimle daha fazla ilgilenmiyor” diye şikâyet konusu olur.

Bu süreçte aşk, yavaş yavaş bir güç mücadelesine dönüşür. Kişi, sevdiğini düşündüğü insanı değiştirmeye çalışırken farkında olmadan onu oluşturan yapı taşlarını da yıkmaya başlar.

Oysa sağlıklı bir ilişki, kişinin olduğu gibi kabul edilmesini ve saygı duyulmasını gerektirir. Karşı tarafı değiştirme isteği, çoğu zaman kişinin kendi eksikliklerinden ve beklentilerinden kaynaklanır.

Yani sorun, karşıdaki insanda değil; onun bizim dünyamızdaki rolünü istediğimiz gibi şekillendirme arzumuzdadır.

Peki, bu kısır döngüden nasıl çıkılır?

Öncelikle, sevginin ve bağlılığın, karşımızdaki insanın özünü koruyarak var olması gerektiğini anlamak gerekir. Değişim, ancak iki tarafın da özgür iradesiyle ve kendilerini daha iyi hissetmeleri adına gerçekleşirse sağlıklı olabilir.

Zorla dayatılan değişimler ise sevginin doğasını bozar ve ilişkileri yıpratır.

Unutmamak gerekir ki, aşık olduğumuz kişi, sahip olduğu özelliklerle bizi etkiledi. Eğer ona duyduğumuz sevgiyi korumak istiyorsak, onun olduğu kişi olmaya devam etmesine de izin vermeliyiz. Aşk, birine sahip olmak değil, onunla birlikte büyümek ve değişime birlikte karar vermektir.

Sevdiğinizi değiştirmeye çalışmak yerine, onu olduğu gibi kabul etmek…

İşte, gerçek bağlılığın sırrı burada yatıyor.

Prof.Dr.Kürşat Şahin YILDIRIMER