Şehirden Kaçış: Köyde Huzuru Bulmak

Bir sabah uyandım ve şehrin gri gökyüzüne bakarak içimden, “Artık yeter!” dedim. Beton yığınlarının arasında sıkışıp kalmış bir ruhun özgürlüğe olan özlemi, beni bambaşka bir yola itti. Her şeyden vazgeçip bir köye yerleştim. Bu karar, hayatımın en büyük dönüm noktası oldu.

Burada zaman farklı akıyor. Şehirde boşa harcadığımız o kıymetli anların, aslında hayatın özü olduğunu fark ettim. Sabahları horoz sesleriyle uyanıyorum, mis gibi toprak kokusu içimi dolduruyor. Kahvaltımı kendi bahçemden topladığım sebzelerle hazırlıyorum. Doğanın eliyle büyüttüğü, market raflarında hiçbir zaman bulamayacağınız o gerçek tatlar, yeniden doğmuş gibi hissettiriyor.

Hayvanlarla ilgilenmek ayrı bir huzur. Tavukların neşeli koşuşturmacaları, ineklerin sabırlı bakışları, köpeklerimin sadık varlığı… Hepsi bu dünyanın unuttuğumuz birer parçası. Onlarla bağ kurdukça, insanın doğaya ne kadar ihtiyaç duyduğunu bir kez daha anlıyorum.

Manzaram ise şiir gibi. Her gün gökyüzünün farklı bir yüzünü izliyorum; bazen yağmurun romantik gri tonlarını, bazen güneşin altın sarısını. Bu manzara karşısında yazmak bambaşka bir deneyim. Şehirde bulamadığım kelimeler, burada birer birer zihnime dökülüyor. Ruhumun karmaşası yerini, doğanın dinginliğine bırakıyor.

Köydeki yaşam sade, ama bu sadelik beni daha gerçek biri yaptı. Artık mutluluk, kalabalık masalarda değil; bir fincan çayın buharında, rüzgârın yüzüme vurduğu o anlarda saklı.

Şehirden kaçıp köye yerleşmek cesaret isteyen bir karar olabilir. Ancak bu kararı verirseniz, özgürlüğün nasıl bir his olduğunu, doğanın kollarında yeniden öğrenirsiniz. Çünkü burada yaşam, bir tatil değil; kendinizle buluştuğunuz, gerçek anlamda yaşadığınız bir hikâye.

Şimdi arkanıza yaslanın ve bir kez düşünün: Betonun soğukluğunu mu, yoksa doğanın sıcak kucaklayışını mı tercih edersiniz? Ben cevabımı çoktan verdim.

Sevgiyle,
Özgür VATANSEVER