“Sınavdan Geçen Hayatlarımız: Bu Test Kaç Dakika?”

Bir memlekette yaşıyoruz ki doğar doğmaz zımba gibi bir yarıştayız! Bebeklikte başlıyor maraton; “Aa, seninki yürüdü mü?” “Bizimki 10. ayda şarkı söylemeye başladı.” Yahu çocuk yürüyecek mi, konsere mi çıkacak belli değil!

 

Derken çocuk büyüyor, anaokulunda sanat eseri gibi el işi yapamadı mı? Vay haline! Daha sonra geliyor asıl düğüm noktası: sınavlar! Bu memlekette ilkokuldan üniversiteye kadar kaç test çözüyoruz, inanın NASA sayamıyor!

 

Ama bir sınav daha var ki kimse dile getirmiyor: Hayat sınavı! Ve vallahi optik formu yok! En zor sınav da bu. Mesela:

 

Otobüste “Oturacak mıyım, yaşlı teyzeye yer verecek miyim?” sorusu.

 

Markette “Son kalan indirimi kapıp kaçacak mıyım, yoksa arkamdaki teyze alır diye kenara çekilecek miyim?” testi.

 

 

Şimdi eğri oturalım, doğru konuşalım: Bu sınavda full çekmek zor! Çünkü hayatın soruları çok karmaşık. Kimse sana “Hangi seçenek doğru?” demiyor. Sana gözlerle bakıyorlar, vicdanının şifresini çözmeni bekliyorlar.

 

Bir de bonus soru var: sosyal medyada “Görmüş geçirmiş filozof” mu olacaksın, yoksa “Gizli FBI ajanı” mı? Sosyal medyada biri bir şey paylaşınca bir grup “Bu doğru değil!” diye klavye döverken, öteki grup kahvesini alıp sessizce izliyor: “Aaa yeni bölüm başladı!”

 

Haydi, dürüst olalım. Hepimiz zaman zaman o ‘izleyici moduna’ geçiyoruz. Ama sorun şu: İzlemekle geçiyor ömür… Tıpkı sınavda soruyu okuyup boş bırakmak gibi.

 

Çözüm mü?

 

Bu testin cevabı, tek bir kelime: Empati.

 

Çünkü unutmayın, toplumsal sınavda sınıfta kalmamak için yanımızdakinin kâğıdına bakmak serbest! Yeter ki aynı dünyada, aynı sıradayız diye birbirimizi kopya çekmek yerine anlamaya çalışalım.

 

Sonuç mu? Final sorusu net: “Bu test kaç dakika sürer?”

Cevap belli: Hayat sınavı başladığı anda biten zil yok, ama vicdan susarsa game over!

 

Mizah bir kenara, empatiyi eksik etmeyelim. Çünkü bazen doğru cevap, seçeneklerde yazmaz.

Sevgiyle,

Özgür VATANSEVER